گاهان از كهنترین بخشهای اوستا، نامهی مینوی ایرانیان، است كه از خود اشو زردشت به یادگار مانده است.
استاد زندهیاد ابراهیم پورداود دو گزارش از گاهان فرداست ما نهادهاند: نخستین کار ایشان در سال ۱۹۲۶ میلادی، برابر با ۱۳۰۵ خورشیدی، بر پایهی کار استاد بارتولومهی آلمانی بر گاهان بود و این نخستین گزارش است. پس از بیش از دو دهه، استاد کار بارتولومه را کنار گذاشت و در سال ۱۹۵۲ میلادی، ۱۳۳۱ خورشیدی، با پژوهشی گستردهتر و ژرفتر، این بار خود گاهان را سرراست به پارسی گزارد.
در گاتهای زیر هر دو ترجمهی استاد یک جا آمدهاند.
گاتها را از «این جا» بارگیری کنید.
یادداشتهای گاثاها را هم از «این جا».