منو
هرکس که با شاهنامه انس و الفتی داشته باشد و چهره‌های شهریاران و پهلوانان این حماسه را بشناسد و آوردگاه‌های بزرگ و لشکرکشی‌های پردامنه و جنگ‌های خونین انبوه سپاهیان و رزم‌آوران و نبردهای سهمگین تن‌به‌تن دِلیرمردان و بزم‌ها و شادخواری‌ها و مهرورزی‌های زنان و مردان و گستره‌ها و تنگناهای گوناگون و پیچ‌وتاب‌ها و رنج‌وشکنج‌های روان آدمیان را در بازآفرینی‌ها و وصف‌های گاه شورانگیز و گاه اندوه‌بار شاعر از برابر چشم بگذراند، چهره‌ی راستین و فروزه‌های روانِ شکوهمند فردوسی را نیز تواند دید و شناخت؛ چراکه او عمری با جان و دلِ شیفته و شورمند خود، زندگی پرتب‌وتاب یکایک زنان و مردان شاهنامه را زیسته و در فرازهای شکوه و پیروزی و شادمانگی با دهان و روان همه‌ی آنان خندیده و در هنگامه‌های ناکامی و شکست و سوگواری، با چشم و دلِ تک‌تک آنها گریسته و در همه‌ی رزم‌ها و بزم‌ها، همدوش رزم‌آوران و هم‌نشین و همنوشِ بزم‌آرایان و نوش‌خواران بوده است.
استاد ابراهیم پورداود نه مترجم یا گزارشگر ساده‌ی سرودها و متن‌های برجامانده‌ی دیرینه، بلکه فراهم‌آورنده و سامان‌بخشِ پاره‌های پراکنده و ازهم‌گسیخته‌ی فرهنگ پریشان‌شده‌ی میهن خویش بود. او در این کنشِ والای خود شاگرد فردوسی بزرگ بود و پا بر جای پای استاد توس گذاشت و اگر چه حماسه‌ای نسرود، هزاره‌ای پس از او، گزارشی حماسه‌گونه از مرده‌ریگ فرهنگی نیاکان به هم‌میهنانش پیشکش کرد. او نخستین کسی بود که در گستره‌ی پژوهش توانست دیوارِ میان دو بخش پیش و پس از اسلام تاریخ ایران را فروریزد و به ایرانیانِ این روزگار و آیندگان نشان دهد که پیشینه‌ای نه تنها هزارساله، بلکه هزاران ساله دارند و صدها گوهر شبچراغ در گنج شایگان نیاکانشان نهفته است.
محمدعلی امام شوشتری نویسنده‌ی کتابهای نامنامه‌ی جغرافیایی ایرانشهر و تاریخ شهریاری در شاهنشاهی ایران و مترجم عهد اردشیر است که آنها را در کتابخانه‌ی ایرانشهر می‌یابید.
ذبیح‌اله صفا پژوهشگر، مترجم، مصحّح متون، استاد ممتاز دانشگاه تهران، حماسه‌پژوه و شخصیّت برجسته‌ی ادبیِ ایران معاصر است. از نوشته‌های نامی او کتابهای تاریخ ادبیات در ایران، حماسه‌سرایی در ایران، آیین شاهنشاهی ایران و شاهنشاه در تاریخ و ادب ایران است.
«مرتضی ثاقب‌فر»، مترجم، جامعه‌شناس، ایران‌شناس، تاریخ‌دان و شاهنامه‌پژوه، در ۹ امرداد ۱۳۲۱ در تهران زاده شد و ۱۱ دی ۱۳۹۱ چشم از جهان فروبست.
جواد طباطبایی از اندیشمندان ایران‌گرا و مشهور به «فیلسوف ایرانشهر» است. تاریخ اندیشهٔ سیاسی در ایران، زوال اندیشهٔ سیاسی در ایران، خواجه نظام‌الملک طوسی و ابن‌خلدون و علوم اجتماعی از مهم‌ترین آثار او به شمار می‌روند.