نامنامهی جغرافیایی ایرانشهر نوشتهی استاد زندهیاد محمدعلی امامشوشتری است. شوشتری در گردآوری و تهیهی کتاب نامنامهی جغرافیایی ایرانشهر یا ایران بزرگ همهی متنهای جغرافیایی و کتابهای مسالک قدیم را موشکافانه با یکدیگر همسنجی و بسیار از نادرستیهای گذشتگان را تصحیح و نامهای درست جغرافیایی ایرانشهر را از زمان ساسانیان در این فرهنگ مهم گردآوری کرده است.
«سیاست ایرانشهری»، نوشتهی شروین وکیلی، پژوهشی است در جامعهشناسی تاریخی تکامل دولت در ایرانزمین، و مقایسهی آن با ساختهای سیاسی تحولیافته در تمدنهای اروپایی و چینی. ارکان سیاست ایرانشهری، نقد سیاست امپراتوری اروپایی و فغفوری چین، نقد سیاست مدرن، ساختار ویژهی مدارهای قدرت و مفاهیم کلیدی متمایزکنندهی اقتدار سیاسی در ایران و نقد بدفهمیهای رایج دربارهی دولت ایرانی از بخشهای اصلی این کتاب است.
شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان، نوشتهی استاد فتحاله مجتبایی، سنجشی است میان «شهر آرمانی» افلاطون و دیدگاهها و آرمانهایی که مردم ایران دربارهی مقام شاهی و صفات و فضایل بایستهی آن داشتهاند.
نویسنده کوشیده است که نخست هر یک از نکات همانند را در زمینهی ویژهی آن بررسی کند، و سپس، از راهِ همسنجی، معانی بنیادین آنها را روشن و پیوند دیدگاهها افلاطونی را در این گونه موارد با باورهای ایرانیان آشکار گرداند.
موضوع این کتاب پژوهشی است تاریخی در مسائلی که یاد شد، لیک در کنار گفتارهای یادشده از فلسفهی شاهی در ایران باستان و دیدگاهها و آرمانهای درپیوند با آن از کهنترین روزگار، از اهمیت سویهی دینی پادشاهی در ایران و بنیادهای باوری آن و نیز پیوند دین و دولت با یکدیگر و با نظام طبقاتی آریایی کهن، چنان که باید، سخن میرود.
هدف از پژوهش آرمان شهریاری ایران باستان آن است که یکپارچگی آرمان شاهنشاهی ایران از زمان بنیادگذاری فرمانروایی جهانی پارسی به دست کورش بزرگ تا پایان شاهنشاهی ساسانیان را از روی منابع نشان دهد.
نویسنده، دکتر ولفگانگ کناوت، بر این باور است که دلبستگی نویسندگان یونان به آیین کشورداری ایران تنها از روی دانشخواهی و دانشدوستی نبود که آنان در جستوجوی نمونهای بودند که از کاستیها و نارساییهای دموکراسی آتن و سختیها و زورگوییهای اسپارت به دور باشد که یونانیان این را در آیین کشورداری ایران یافته بودند.
کناوت میگوید که عناصر سازندهی فلسفهی یونانی در سیاست و کشورداری اندیشههای والای ایرانی بود و فیلسوفانی چون پیتاگوراس از باورهای زردشتی به خوبی آگاهی داشتند.
نویسنده میافزاید که شهریاران ایرانی در آموزشگاه درباری فرهیخته میشدند و این فرهیختاری هم به پرورش تن میپرداخت هم به جان. در پرورش تن اسبسواری، کشیدن کمان، تیراندازی، نیزهافکنی و شکار را میآموختند و در پرورش جان جوانمردی، رادی، مردمی، راستی، پایبندی به پیمان، دادگری، خویشتنداری و نگاهداشتن اندازه، بینیازی و خرسندی، سپاسداری، توجه به آبادانی کشور و بخشندگی را.
تاریخ شهریاری در شاهنشاهی ایران، نوشتهی استاد زندهیاد محمدعلی امامشوشتری، از بزرگترین و مستندترین کتابها در زمینهی فلسفهی شهریاری و تاریخ آن در ایرانشهر است که دربردارندهی ۱۲ گفتار زیر است:
آیین شاهنشاهی ایران نوشتهی استاد زندهیاد ذبیحاله صفا است.
این کتاب دربردارندهی بخشهای «سیری در تاریخ شاهنشاهی ایران»، «شاهنشاه در سنن ملی و دینی ایرانیان»، «فرّ شاهنشهی» و «تاج و تخت شاهنشهی» است و در آن از تاریخ شاهنشاهی ایران از روزگاران کهن تا روزگار پهلوی و کوششهایی که ملت ایران در راه نگهداشت آیین شاهنشاهی در نشیبوفراز حوادث به کار برده است و همچنین دربارهی واژگان شاه و پادشاه و شاهنشاه در دورههای گوناگون و ریشههای این واژگان در زبانهای کهن ایرانی و در زمینهی فرّ کیانی و نیز دربارهی آداب و آیین ملی و دینی در این زمینهها و همچنین درباره تاج و تخت کیانی و آیینهای تاجگذاری پادشاهان ایران در روزگار پیش از اسلام و پس از آن و موضوعهایی از این دست سخن رفته است.
شاهنشاه در تاریخ و ادب ایران نوشتهی استاد زندهیاد ذبیحاله صفا است که در آن به گفتارهای زیر پرداخته است: دورنمایی از آغاز تاریخ قوم آریایی ایرانی، عناوین سلطنت در ایران، شاه و شاهنشاه در روایات و حماسههای ملی، فرّ کیانی و درفش کاویانی، آغاز شاهنشاهی ایران، شاهنشاه در عهود پیش از اسلام، شاهنشاه در عهد اسلامی و نظر ایرانیان نسبت به شاهنشاه.
در شاهنشاهان و سنتهای ایرانیان استاد زندهیاد شاپور شهبازی به این گفتارهایی از این دست پرداخته است: آیین شاهنشاهی ما، فرّ شاهی موهبتی ایزدی، نژادگی و نیکوتباری گزیدگان، شاهنشاهی ایرانی: پدر نیکخواه مردم، شاهنشاه گزیدهی ایرانی ستوده است، برازندگان تاج و تخت ایرانشهر، والاگهری به همراه هنرمندی، دینداری و دینپایی شهریاری، ایراندوستی و دلاوری تاجدار، دادگری و مردمداری پادشاه ایرانی، منشهای نیکوی دیگر شهریاران، امتیازات و نشانههای سنتی شهریاران.