
ابراهیم پورداود
استاد ابراهیم پورداود نه مترجم یا گزارشگر سادهی سرودها و متنهای برجاماندهی دیرینه، بلکه فراهمآورنده و سامانبخشِ پارههای پراکنده و ازهمگسیختهی فرهنگ پریشانشدهی میهن خویش بود. او در این کنشِ والای خود شاگرد فردوسی بزرگ بود و پا بر جای پای استاد توس گذاشت و اگر چه حماسهای نسرود، هزارهای پس از او، گزارشی حماسهگونه از مردهریگ فرهنگی نیاکان به هممیهنانش پیشکش کرد. او نخستین کسی بود که در گسترهی پژوهش توانست دیوارِ میان دو بخش پیش و پس از اسلام تاریخ ایران را فروریزد و به ایرانیانِ این روزگار و آیندگان نشان دهد که پیشینهای نه تنها هزارساله، بلکه هزاران ساله دارند و صدها گوهر شبچراغ در گنج شایگان نیاکانشان نهفته است.