ابراهیم پورداود

ابراهیم پورداود

استاد ابراهیم پورداود نه مترجم یا گزارشگر ساده‌ی سرودها و متن‌های برجامانده‌ی دیرینه، بلکه فراهم‌آورنده و سامان‌بخشِ‌ پاره‌های پراکنده و ازهم‌گسیخته‌ی فرهنگ‌ پریشان‌شده‌ی‌ میهن خویش بود. او در این کنشِ‌ والای خود شاگرد فردوسی بزرگ بود و پا بر جای پای استاد توس گذاشت و اگر چه حماسه‌ای نسرود، هزاره‌ای پس از او، گزارشی حماسه‌گونه از مرده‌ریگ فرهنگی نیاکان به هم‌میهنانش پیشکش کرد. او نخستین کسی بود که در گستره‌ی پژوهش توانست دیوارِ‌ میان‌ دو بخش پیش و پس از اسلام‌ تاریخ ایران را فروریزد و به ایرانیانِ‌ این روزگار و آیندگان نشان دهد که پیشینه‌ای نه تنها هزارساله، بلکه هزاران ساله دارند و صدها گوهر شبچراغ در گنج شایگان نیاکانشان نهفته است.

دنباله
گاتها، ابراهیم پورداود، تهران، اساطیر، ۱۳۸۴.

«گاتها» و «یادداشتهای گاثاها»ی پورداود

گاهان از كهن‌ترین بخشهای اوستا، نامه‌ی مینوی ایرانیان، است كه از خود اشو زردشت به یادگار مانده ‌است.
استاد زنده‌یاد ابراهیم پورداود دو گزارش از گاهان فرداست ما نهاده‌اند: نخستین کار ایشان در سال ۱۹۲۶ میلادی، برابر با ۱۳۰۵ خورشیدی، بر پایه‌ی کار استاد بارتولومه‌ی آلمانی بر گاهان بود و این نخستین گزارش است. پس از بیش از دو دهه، استاد کار بارتولومه را کنار گذاشت و در سال ۱۹۵۲ میلادی، ۱۳۳۱ خورشیدی، با پژوهشی گسترده‌تر و ژرف‌تر، این بار خود گاهان را سرراست به پارسی گزارد.

دنباله

«یشتها»ی پورداود

یشتها بخشی ارجمند از نامه‌ی مینوی ایرانیان، اوستا، است که در ۲۱ بخش آن ایزدان کهن ایرانی چونان مهر و ناهید و تیشتر و … ستوده شده‌اند.

دنباله

«یسنا»ی پورداود

یسنا بخشی از نامه‌ی مینوی ایرانیان، اوستا، است. در اوستا یَسنَ به معنی ستایش و پرستش است. یشت نیز به همین معنی است ولی از آن ستایش و نیایش آفریدگار و امشاسپندان را اراده کنند.
یسنا ۷۲ هات (فصل) دارد و گاهان زردشت نیز در شمار همین ۷۲ هات است.

دنباله

اوستا

اوستا، میراث مشترک فرهنگی جهانیان، کهن‌ترین نوشتار ایرانیان و نامه‌ی دینی مزدیسنان است.
گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه از گزارش اوستای استاد پورداود دربردارنده‌ی شش دفتر گاهان، یسنه، یشتها، ویسْپرَد، خُرده‌اوستا و وَندیداد است با پیوستها و یادداشتهایی پرشمار.

دنباله